SI uiam pergatis a Romanis stratam, quas omnis in rectum scitis munitas, est ubi relicto priore itinere paulo flexam inueniatis (id quod non procul hinc uidete, ad uicum Terrae Litus appellatum), nec tamen quare sit flexa percipiatis: iam enim antiquior est causa deuerticuli quam ut memoria retineatur.

uiae deuersae elusaeque difficultatis figuram ab hoc ipso uiro accepi, quo nemo est legum nostrarum antiquissimarum peritior. nam ut iter munitum ne quid eunti sit impedimento saepe renouatur, sic litigantibus si uetere sententia non statum erit noua quaerenda uia. sed ut nos si praeterita uestigamus ea quae nunc ad nos pertinent ex animo aegre deponimus, ita tamen hic uir qua est ui mentis ea cura diligentiaque tempora illa penetrauit ut quid tum ualeret rediuerit intellecto. testimonia plerumque sunt causae, in quibus iudicium inueniatis cum nominibus ordinibusque partium de usu terrae factum; sed deesse saepissime litis causam. e tam paucis et obscuris elicit hic uir quid tum uellent nollent Radulphus Willelmus Thomas, qui proximi uidentur Seiis illis et Titiis in opere Triboniani citatis esse; et quo stilo res elicit! Atticum dicerem, neque usquam redundare, sed sermone puro, presso, subtili explicare rationem.

in omni hac collaudatione adfuisse fingatis licet umbram eius qui primus illas leges inuestigatas edidit: quem declarauit orator abhinc CXII annos iuris Anglici antiqui interpretem felicem. hunc uirum, sapientia pari omnino aliter interpretatum, eisdem celebremus uerbis, adnuente nimirum magistro illo.