DICITUR Socrates, acutissimus homo, pedes inuestigauisse quot suos saltare posset pulex. non modo quot saltet sed etiam qua machinatione cognouit haec femina: ostendit enim inesse cruribus uim maximam saltandi sed altera subueniri ui, ab apparatu alarum (quae iam ipsae omnino desunt) tradita quo potentior fiat impetus surgendi et ascensus ocior; quam uim in arcu laterum esse congestam. nempe si cui crura et apparatus is esset qui pulici, surgere ad summam tabellariorum posse turrem, idque triciens miliens sine intermissione.

haec se ipsa docuit et multa alia eius modi, domi potius quam in academia. nam et auunculo, cuius uitam alacri pietate conscripsit, et patri naturae studium simile fuit, illi maiorum animalium, huic pulicum; quorum genere uario et frequenti ab eo collecto Museoque Britannico legato indicem haec sex omnino libris edidit.

si more uidetur praeterito rem agere, caue te fallas: non enim modo partibus uelut exploratoris actis multa in praetorium refert omni philosophorum acumine perscrutanda, sed ipsa nouissimam secuta uiam indagatur quo pacto et consuetudine animalium plantarumque genera diuersa in una consocientur terra: cur non pariat cuniculi pulex nisi hospite praegnante, uel cur creato in herbis ne deuorentur ueneno bestiolae tamen ingesto inuicem tueantur sese.

pulex an pedis uter praestet non referre opinatum uirum doctum haec refellit, argumentationibus sapienter elaboratis eleganterque conscriptis. quale interim domi familiaribus et propinquis hospitium, id iam horti papilionibus ex copia naturae sicut antiquae Cereris uice functa largitur.