SUNT mihi quae narrem – sed ab eis potius narrentur quas sustulit haec femina, puellis Africis quibus more patrio et fortuna uetitum erat ad ea gerenda spectare quibus ipsae sibi opitularentur. dicat igitur Lucia se, cum pater grauiore paupertate opprimeretur quam ut magistro solueret, ope data ita doceri ut nunc alias doceat; dicat Siphelani se post coniugis mortem ope data gallinas uenalis ea mercede alere ut se puerumque sustineat; dicat Spiwe se, primam e gente quae ad ludum iret, ope data textilia emere quibus uestimenta facta ea mercede uendat ut fratribus sororibusque docendis soluat; dicat denique Barbara sibi, cum permitteretur ad ludum ire, inuidere uim illam grauitatis quam uocamus, quod nubes saltu posset attingere.

uoces earum audistis quibus ita subuentum est ut non sibi tantum sed etiam aliis sint auxilio. illa spe et quasi lege agendi imposita rem multis commendat haec femina, primum in foro isto nostro (Haecine placentas illas tam dulcis coquebat? haec illas.), tunc apud exteros, eisque recentissime qui Acta Fiscalia edunt: qui huic uni palam suppeditant.

non prius intellexit quotiens in ea regione quae Zimbabwe nuncupatur doctrina priuarentur puellae quam egit: primo anno impetrauit ut XXXII ad ludum irent. iam XIII post annis, additis eis quae in regionibus Ghanensi, Zambiensi, Tanzaniensi habitant, numero amplius trecentis milibus subuentum est. magna res est, nisi potius multiplex dicatur: opes enim et misericordiam uni cuique dignissimae disponit intentas.