CLIONIS e famulis alios latius scribere alios minutius sunt qui dicant. huius modo recensitis librorum titulis quid latius scriptum fingi potest, qui priorem de cultu dei et derelicta re magica conscripsit, alterum (e sermonibus Trevelyananis editum) de ratione quae inter homines et ceterum mundum naturalem intercedit? quid autem minutius quam testimonia et exempla undique collecta quibus rationes et argumenta corroborauit? haud mirum quod in Bodleiana plostellum est huic suum dicatum.

non canit hic reges nostros et proelia,1 sed quid sentiret et crederet plebes, ea praesertim quae tum uiuebat cum uis carbonum oleique subterranei deerat. spes metusque eorum hominum tam lucide lepideque ostendit ut doctos stimularet, delectaret alios: scilicet opportunissime ad haec tempora scripserat.

is Clionis est famulus ut Musarum hanc summam, ceteras complexu eius fouendas et ordinandas habeat. praeses Academiae Britannicae disciplinas diu institutas cum recentioribus ordine iusto conciliandas, debitum opus et anceps, sollertia et iucunditate curauit; inuitatis autem ad annuam cenam nonnullis eorum qui aerariis reipublicae praesunt, fabellam olim de silua narrauit: arbores, uisis aduenire eis qui securibus usi ligna et materiem auferrent, contremiscere; sed unam tandem, quae senior esset, hortari ne timerent: capulum enim securis unum e sese quidem esse. Musarum propugnator quo est robore curaque pastorali ex agricolarum ortum se genere demonstrat.