Toe Chaka ’n kleuter was, was hy ’n beminlike buksie met vet wangetjies, een wat nie maklik gehuil het nie, al sou hy ook op die grond beland. Selfs as hy pak gekry het, het hy gewoonlik nie veel gehuil nie, hy sou miskien een maal skree en dan ophou. Kinders skree gewoonlik erg as hulle slae kry, hulle soebat en sê hoe spyt hulle is, of hulle hardloop weg. Nie een van hierdie dinge het Chaka gedoen nie. Hy het gedink om te soebat is om die slaner te laat lekkerkry; weghol het hy as lafhartigheid beskou. As iemand slae kry omdat hy oortree het, behoort hy sy pak te vat. Hoe dit ook al sy, Chaka was ’n vredeliewende mensie wat sy moeder met niks lastig geval het nie. Mense wat hom geken het toe hy ’n kind was, vertel hoe hulle hom met ander kinders sien speel het, en sodra hulle hom in die oë kyk en met hom gesels, sou jy merk dat hierdie seun koningsbloed was, hy was nie ’n gewone mens se kind nie. Hulle sou sê, en enigiemand wat hom sien en van hom praat, het dit beaam: “Hy is die welpie van ’n leeu; die kleintjie van ’n roofdier; hy is ’n jong leeutjie”. Die goedkeuring van die mense het slegs in een rigting gegaan as hulle van hom gepraat het.

Chaka is terug na Ncube nadat sy vader hom gesien het. En in die dae toe hy begin kruip het, is Nandi sonder hom na Senzangakhona, Chaka het by die huis gebly en beeste en bokke is gereeld aan hom gestuur; daar is gesê dit is sy kos.

By Bungane het daar ’n vroulike tradisionele geneser gewoon wat beroemd was vanweë haar kundigheid met kruie om iemand aan te lok, om geluk te bewerkstellig, ook van dié soort wat ’n leier baie gewild kon maak by sy mense en onder ander leiers. Toe die tyd derhalwe aanbreek dat Chaka behandel moes word, is daardie vrou laat haal om hom onder hande te neem. Toe dié vrou daar aankom, sê sy Chaka is nog baie jonk, hy is nog nie gereed vir die sterk kruie vir leierskap nie. Maar sy het hom behandel met kruie vir geluk sodat hy voorspoedig kon wees in alles wat hy onderneem.