Die son het gesak, aandskaduwees het gedaal en uitgerek; die nag het gekom en die mense het te ruste gegaan. Selfs Chaka is deur die slaap oorval, want sy kop was vermoeid. En toe hy diep slaap, kom sy pynlike drome soos kwelgeeste erger as tikoloshe, kom hulle na hom in sy slaap. Hy droom, en daardie nag brei sy droom uit. Hy droom hy sien sy koning Dingiswayo en sy prysenswaardige dade waar hy besig was om ’n gees van menslikheid onder die mense te vestig, en hy sien hoe hyself daardie voortreflike werk vernietig. Toe word hy wakker, en dwaal weer rond om die slaap af te skud, en tuur in die nag gereeld uit op die pad om te sien of sy jonger broers Dingana en Mhlangana nie al naby was nie. Maar omdat sy knieë hom nie kon dra nie, gaan hy sit; en pas het hy gaan sit of hy word deur die slaap oorval en hy droom.

In daardie droom sien hy homself van sy ontmoeting met Isanusi totdat hy koning geword het. Al sy dade gaan stadig voor sy oë verby, ofskoon hy sou verkies het dat dit vinniger verbygaan. Hy sien al sy oorloë, hy sien hulle beter as die dae tot hy daar midde-in was, toe hy geveg het; dié wat daarin dood is, sien hy sterf; die volke voor hom wat hy al vlugtende verstrooi, hoe hulle mekaar in die vlug opeet, sien hy; en hy sien al die werke van sy koningskap. Nongogo se spioenasietog en die smart en ellende daarvan, en sy afsterwe sien hy, en hy sien ook die lotgevalle van Mnyamana. Die moord op baie onskuldige vroue, hulle wat in oorloë weggevoer is, en die dood van die suigelinge, dit sien hy goed, hoe elke mens van kant gemaak is. Toe hy by die moord op sy vroue kom, kry hy berou en word hy wakker; hy wil opstaan maar kan nie; hy wil skree maar sy mond wil nie saamwerk nie; iets druk hom op die grond vas.