Chaka stuur toe ’n groot leërmag na die noorde, ver verby St. Luciabaai, om die konings daar te verstrooi en hulle beeste te buit. Maar die leër is deur ’n vreeslike epidemie in daardie gebied oorval en hulle het by die duisende gesterf en moes onverrigter sake omdraai, terwyl baie ook tydens die tog dood is. Toe besluit Chaka om nog ’n mag na daardie omgewing te stuur sodat hulle eers aan daardie gebied gewoond kon raak, en daarna tot die aanval kon oorgaan. Maar voordat hy dit gedoen het, stuur hy ’n ander impie van hom suidwaarts, waar die Maphoto hulle teen die verwagting in voorgelê en afgemaai het, sodat hulle weer ’n keer met leë hande moes omdraai.

Toe die impie tuiskom, was Chaka woedend kwaad en gryp die bevelvoerders en brand hulle oë uit met rooiwarm ysters, en sê die oë beteken niks in hulle koppe nie; waar was hulle oë dan dat die Maphoto hulle so in ’n hinderlaag kon gelei het? Die leier van daardie impie is verbrand terwyl hy nog geleef het. Al hierdie dinge het voor die oë van die impie gebeur wat die Maphoto probeer aanval het. Hierna is die einste impie weer na die noorde gestuur, op dieselfde dag dat hulle teruggekeer het. Hulle was dus baie moeg, want hulle het nooit gerus nie, en die aansteeklike epidemie van daardie gebied het sy tol geëis. In daardie tyd is sowat dertigduisend mense daaraan dood.

Toe die leërs van die huis begin vertrek, vra Chaka Malunga wat verkeerd geloop het dat die leërs van KwaZulu so onverrigter sake terugkom. En Malunga sê toe: “Ek glo die rede is dat jy wat ’n LeZulu is, nie gereeld mense om die lewe bring en hulle in groot getalle sien sterf nie, en jou eie hand nie meer gereeld doodmaak nie; jy word net daarvan vertel en kom so daarvan te hore. As ’n hond wat behoorlik behandel is, nie toegelaat word om te jag nie, sal dit uiteindelik bokke en mense verskeur; net so is dit met ’n mens wat met sulke sterk medisyne behandel is: as hy nie doodmaak nie, sal daardie medisyne teen hom draai en hom doodmaak.”