Eendag, toe Chaka nog ’n baie jong man was, ’n onbesnede jong os, het hy beeste na die weiveld geneem terwyl dit nog baie vroeg was. Teen dagbreek was hulle teen ’n helling aan die bokant van ’n aantal graanlande. Terwyl hy hulle so weglei, het ’n leeu een van die krale by hulle woonplek binnegesluip, ’n jong kalf gevang en daarmee weggeglip. Hy het dit blykbaar opgevreet en toe hy klaar was, gemerk dat die dag al aan die breek was, en toe net daar gaan lê waar dit baie ruig was. Chaka was met sy kudde op pad, onbewus daarvan dat hy hom op die spoor van die gevreesde roofdier bevind. En skielik, in ’n oogwink, spring die beeste om en vlug reguit terug huis toe! Hy het daar agtergebly en slegs gewonder wat hulle makeer, of wat hulle tog sou gewaar het. Omdat daar niks was wat hy daaraan kon doen nie, volg hy hulle toe maar terug huis toe.

Teen daardie tyd was die son reeds aan die opkom, en toe die mense tuis merk dat die beeste omspring en hom agterlaat, het hulle al geweet dat die beeste ’n leeu gewaar het, want die eienaars van die kraal waarin die leeu gespring het, het reeds vir die ander daarvan begin vertel. Terwyl hulle mekaar nog daarvan aan die vertel was, sien hulle die leeu naby die beeste in die rigting van die bos wegsluip. Maar die bos was nog ver en gevolglik gaan hy in die ruigte onder digte struike lê.

Toe kom Chaka by die mans waar hulle besig was om planne te beraam om die leeu agterna te sit en hy gaan met hulle saam. Die mans vorm toe ’n groot halfmaan en loop dig bymekaar sodat die leeu sou sukkel om te besluit wie om eerste te vang. Toe hulle agter ’n bult verdwyn, begin die leeu beweeg, maar in plaas van te vlug, kom hy hulle tegemoet. Hy beweeg kruis en dwars, skuil-skuil, sy maanhaar platgetrek. En toe hulle naby genoeg kom dat hulle hom sou kon sien, gaan hy lê en wag hulle in.