If our sons, Fuscinus, grow in vice as they grow in years, the fault is too often to be charged on a father's example (1–106). True as this is universally, it is most true of avarice; this vice alone is inculcated as a virtue: yet, if parents would but suffer things to take their course, this also would soon spring up of itself, and alarm by its growth those who now blindly and suicidally foster it (107–331).

Cf. Sen. de ira ii 21 § 9 pertinebit ad rem, praeceptores paedagogosque pueris placidos dari. proximis adplicatur omne quod tenerum est et in eorum similitudinem crescit. nutricum et paedagogorum rettulere mox in adulescentiam mores. § 10 apud Platonem educatus puer cum ad parentes relatus vociferantem videret patrem, ‘numquam’ inquit ‘hoc apud Platonem vidi.’ non dubito quin citius patrem imitatus sit quam Platonem. § 11 tenuis ante omnia victus et non pretiosa vestis et similis cultus cum aequalibus: non irascetur aliquem sibi conparari quem ab initio multis parem feceris. ib. 18 § 2 educatio maximam diligentiam plurimumque profuturam desiderat. facile est enim teneros adhuc animos componere, difficulter reciduntur vitia, quae nobiscum creverunt. Quintil. i 2 § 6 utinam liberorum nostrorum mores non ipsi perderemus! infantiam statim deliciis solvimus. mollis illa educatio, quam indulgentiam vocamus, nervos omnes mentis et corporis frangit. quid non adultus concupiscet, qui in purpuris repit? nondum prima verba exprimit, iam coccum intellegit, iam conchylium poscit. § 7 ante palatum eorum quam os instituimus.