Rex iustitiariis suis de banco salutem. Cum dudum provisum fuisset quod viri religiosi feoda aliquorum non ingrederentur sine licentia et voluntate capitalium dominorum de quibus feoda ilia inmediate tenentur; et viri religiosi postmodum nichilominus tarn feoda sua propria quam aliorum hactenus ingressi sint, ea sibi appropriando et emendo et aliquando ex dono aliorum recipiendo, per quod servitia que ex huiusmodi feodis debentur et que ad defensionem regni ab initio provisa fuerunt indebite subtrahuntur et domini capitales escaetas suas inde amittunt; nos super hoc pro utilitate regni congruum remedium provideri volentes, de consilio prelatorum, comitum, et aliorum fidelium regni nostri de consilio nostro existentium providimus, statuimus, et ordinavimus quod nullus religiosus aut alius quicunque terras aut tenementa aliqua emere vel vendere, aut sub colore donationis aut termini vel alterius tituli cuiuscunque ab aliquo recipere aut alio quovis modo, arte, vel ingenio sibi appropriare presumat sub forisfactura eorundem, per quod ad manum mortuam terre et tenementa huiusmodi deveniant quoquo modo. Providimus etiam quod si quis religiosus aut alius contra presens statutum aliquo modo, arte, vel ingenio venire presumpserit, liceat nobis et aliis inmediatis capitalibus dominis feodi taliter alienati illud infra annum a tempore alienationis huiusmodi ingredi et tenere in feodo et hereditate. Et si dominus capitalis inmediatus negligens fuerit et feodum huiusmodi ingredi noluerit infra annum, tune liceat proximo capitali domino mediato feodi illius infra dimidium annum sequentem feodum illud ingredi et tenere sicut predictum est; et sic quilibet dominus mediatus faciat si propinquior dominus in ingrediendo huiusmodi feodum negligens fuerit ut predictum est.