Ter. Maurus, K. vi, 331 (sec p. 13).

Mar. Vict., K. vi, 34 (see p. 16). quarum utramque exprimi faucibus, alteram distento, alteram producto rictu manifestum est.

VeL Longus, K. vii, 58 (see p. 17). u litteram digamma esse interdum non tantum in his debemus animaduertere, in quibus sonat cum aliqua adspiratione, ut in ualente et uitulo et primitiuo et genetiuo, sed etiam in his in quibus cum q confusa haec littera est, ut in eo quod est quis.

Priscian, K. ii, 7 (see p. 17). u autem, quamuis contractum, eundem tamen (hoc est y) sonum habet, inter q et e uel i uel ae diphthongum positum, ut que, quis, quae, nec non inter g et easdem uocales, cum in una syllaba sic inuenitur, ut pingue, sanguisy linguae.

Mar. Vict., K. vi, 33 (see p. 21). b et p … dispari inter se oris officio exprimuntur. nam prima exploso e mediis labiis sono, sequens compresso ore uclut introrsum attracto uocis ictu explicatur. c etiam et g … sono proximae oris molimine nisuquc dissentiunt … g uim prioris pari linguae habitu palato suggerens lenius reddit.

Cicero, Or., 160 (see p. 26). quinego ipse, cum scirem ita maiores locutos ut nusquam nisi in uocali aspiratione uterentur, loquebar sic ut pulcros, Cetegos, triumpos, Cartaginem dicerem; aliquando, idque sero, conuicio aurium cum extorta mihi ueritas esset, usum loquendi populo concessi, scientiam mihi reseruaui.