In een vergrijzende bevolking neemt de prevalentie van psychogeriatrische patiënten toe. Die toename hangt onder meer samen met de met de leeftijd toenemende kwetsbaarheid van het brein. Deze beschouwing gaat over die samenhang.

In 1972 is door de Wereldgezondheidsorganisatie het begrip ‘psychogeriatrie’ omschreven als een tak van de psychiatrie die zieh bezig houdt met die psychische stoornissen die zieh voor het eerst op oudere leeftijd manifesteren en duidelijk oorzakelijk samenhangen met de maatschappelijke, geestelijke en lichamelijke veranderingen in de derde levensfase.