Ierusalem, totius Iudee metropolim, non ignobilem nec ignotam ciuitatem. regalibus honorificentiis in immensum multotiens decoratam, multotiens a tirannis hostibus obsessam, et ad solum usque dirutam, et a propriis filiis in captiuitatem abductis orbatam, uariasque temporum tumultuationes ante saluatoris aduentum perpessam, nouerunt qui uel historiographorum libros saltem tenuiter legerunt, uel qui computantium relationi aures audiendi auidas accomodauerunt. Iam uero Christum predicantem super eam flesse, et eius abolitionem denuntiasse, nullus ignorat, nisi quis forte paginam euangelii imprudens et impudens uecorditer conculcat. Quod quomodo acciderit, legenti gesta Titi et Vespasiani indifficulter patebit: quam lectionem uir eloquentissimus Iosephus stilo celebri consecrauit. Ipsam iterum reedificatam et Christianis insignibus insignitam et ecclesiarum edificiis decentissimis honoratam, ipsa adhuc loquuntur edificia, et quibus tota ciuitas circumuallatur prouecta testantur moenia. Que ciuitas, quoniam in ipsius sue Christianitatis temporibus Christo suo quam oportuit minus obtemperauit, terreno regi subiugata rursum seruiuit, quia celesti imperatori militare pedetentim contempsit. Facta est igitur Babilonico admirabili tempore diutino tributaria, que superba cerui-cositate a Christo suo deuiauerat. Quamobrem seruierunt dominis prophanis si qui mortem euaserunt uel captiuitatem, eiusdem urbis coloni; et dominati sunt filiis indigenis gentiles aduenticii. Pollutum est nimirum sanctum Dei templum; et facta est aula Dei gentium conuenarum irreuerenter conuenticulum. Domus orationis spelunca latronum facta est, et filiis suis mater Ecclesia in nouercam alienata est.