Mallii Theodori librum primus edidit I. F. Heusingerus, cuius duae sunt editiones, altera e codice Guelferbytano, in quo librum antea nondum editum invenerat, facta Guelferbyti a. 1755, altera lectionibus duorum codicum Parisinorum, quos Ruhnkenio auctore Musgravius excusserat, aucta et amplioribus ipsius Heusingeri et Ruhnkenii adnotationibus instructa Lugduni Batavorum a. 1766. posteriorem editionem una cum adnotationibus editorum Gaisfordius in scriptoribus latinis rei metricae repetivit.

Manu scripti autem codices, quibus Heusingerus usus est, sunt hi, Wolfenbuttelanus sive Guelferbytanus inter Weissenburgenses 86 nono saeculo scriptus, de quo gramm. latin. v. V p. 83 dixi, Parisinus 7530 octavo saeculo scriptus, quem ib. p. XLI accuratius descripsi, Parisinus 4841, in quo post Bedae libros de metris et de schematibus hic Mallii liber undecimo saeculo scriptus est, sed initio mutilatus, uides ut alta stet niue candidus p. 591, 4 – existiment. finit manli theodori de metris. hunc Heusingerus primum Parisinum, alterum 7530 secundum dixit. praeter hos codices autem alios, qui quidem totum librum continent, novi quattuor, Bambergensem H. D. IV. 15 saec. X, Sangallensem 876 saec. IX, Sangallensem 878 saec. X, Monacensem 22307 olim Windbergensem 107 saec. XI. partes libri vel excerpta scripta vidi in his. codex Berolinensis 66. 4 olim Santenianus saec. VIII p. 231, incipit de metris malli theodori Metrum dactilicum sqq. p. 589, 20 sola dactylica metra integra, de reliquis pauca excerpta continet: cf. gramm. lat. v. IV p. XXXII. in codice Sangermanensi 1094 saec.