Anglia, perpetuos tibi dat rosa rubra triumphos,

perpetuum nomen perpetuumque decus.

Hec tua celateis redolens rosa crescit in hortis

atque aquam lignis iungit utranque suis.

Septimus Henricus, sapiens rex, regula morum,

celeste ingenium cum probitate tenens,

ad tantos solus vigilans te vexit honores,

ergo abs te debet iure volente coli.

Festa dies fulget cunctis mortalibus evi

et solito Titan clarior orbe micat.

Vir bonus et prudens et quisquis pacis amator

gaudeat et supero det pia thura Deo.

Anglia Burgunde domui domus inclyta clare

sanguinis eterno federe iuncta manet.

Ecce datur Karolo Maria speciosa puella,

virtute insignis, moribus atque nitens.

Septimus Henricus rex inclytus est pater illi,

qui gemma est regum precipuumque decus.

Regina Hellisabet mater, dum viveret, orbis

inter reginas floruit absque pari.

Henricus frater, princeps cui nemo secundus,

conspicuum toto fundit in orbe iubar.

Margareta soror, regi coniuncta potenti

Scotorum, sapiens pulchra venusta decens.

Defunctos taceo fratres simul atque sorores

qui leti in celo regna beata tenent.

At Karolo genitor fuerat rex ille Phillipus

quem brevis – ah nimium substulit hora sibi,

Cesaris Augusti spes unica filius unus

magnanimus prestans strenuus atque potens.

Sed regina sibi est genetrix preclara Joanna

heres regnorum non dubitata trium.

Ipse tamen tanto princeps orbate parente

rursus habes patrem sorte favente novum.

Hic est Henricus qui te et tua jura fovebit

hostibus imponens fortia frena tuis;

Hic est qui pacem, sua cum vexilla movebit,

gentibus et regnis imperitare potest.

Ast igitur […]