‹Σχόλιον κζ´›

ΕΡ Λέξει τις περὶ τοῦ βιβλίου τούτου, ὡς εἴη ὁ πᾶς λόγος τῆς προνοίας‹,› καθ᾽ ὃν κρίσεις θεοῦ ἐπάγ‹οντ›ται τοῖς ἀνθρώποις, ἡδέα τε καὶ ‹ἀ›ηδῆ. καὶ ἐπ‹ε›ὶ τὸ βιβλίον οὐ μόνον τὰ περὶ τῶν αἰσθητῶν περιέχει πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ νοητῶν, ἔσωθεν καὶ ἔξωθενγεγραμμένον ἐστίν‹.› καὶ ἐπ‹ε›ὶ ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα καὶ αἱ ὁδοὶ τοῦ θεοῦ, καθ᾽ ἃς ἐπιπορευόμενος τοῖς ὅλοις κρίνει καὶ οἰκονομεῖ τὰ περὶ ἕκαστον‹,› θείῳ ἀριθμῷ σφρ‹α›γίδων οὖν σφίγγεται τὸ βιβλίον. ἐνεστῶτος καιροῦ καθ᾽ ὃν δ‹εῖ› συμβῆναί τινα τοῖς ἐπὶ γῆς, τοῖς ‹μὲν› ἡδέα, τοῖς δὲ σκυθρωπά, ζητεῖται τίς ἔχει δύναμιν τοσαύτην ὡς λαβεῖν τὸ βιβλίον ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ κατέχοντος καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ. εἶτα δηλοῦται ἐκ τῶν ἑπομένω‹ν› ὡς οὐδεὶς γενητός, | οὐκ ἐπουράνιος‹,› οὐκ ἐπίγειος, ἄξιος ‹ε›ὕρηται‹,› διὰ τὴν ἐλάττωσιν τῆς φύσεως, τὸν τῆς προνοίας λόγον διὰ κρίσεως καὶ διοικήσεως φανερῶσαι‹,› μόνου τοῦ ἐκ σπέρματος Δαυὶδ τὸ κατὰ σάρκα ὄντος φανέντος ἀξίου πρᾶξαι τὰ ἐμφερόμενα ἐν τῷ βιβλίῳ·οὐ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα. οὗτος ὁ ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα λέων, ἡ ῥίζα Δαυίδ, τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον τυγχάνει. περὶ τούτου τοῦ βιβλίου καὶ Μωϋσῆς ἔγραψεν καὶ ἐν Ἠσαΐᾳ γέγραπται περὶ αὐτοῦ καὶ πολλαχοῦ τῆς γραφῆς. ἐπ‹ε›ὶ πρ‹ὸ› τ‹ῆ›ς ἐπιδημίας πολλὴν ἀσάφ‹ε›ιαν εἶχεν ἡ προτέρα Διαθήκη, ἐν σφραγῖσινἑπτὰ ἐσφράγιστο τὰ γεγραμμένα· οὕτω δὲ σαφῆ γέγονεν μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῦ κυρίου, ὡς τοὺς πείρᾳ τὴν ἄνοιξι‹ν› ἐσχηκότας λέγειν περὶ τοῦ ἐσφαγμένου ἀρνίου·οὐχ ἡ καρδία ἡμῶν κ‹αι›ομένηἦν ἐν ἡμῖν, ὅτε διήν‹οι›γενἡμῖν τὰς γραφάς;